donderdag 17 maart 2011

あきらめていない 親愛なる友人 (do not give up, dear friends)


foto: kyodo
 aan mijn japanse vrienden:

de hypocriete dagen
wanneer aarde en zeewater
nu eenzaam geworden plekken doorboren
er is geen ontsnappen aan

voordat de zon opkomt
draagt de zee de doden naar huis
de wereld ontwaakt
klinkt schel
geen werkelijkheid fungeert
voor hen die daar ontwaken
voor hen die niet sliepen
maar alleen willen blijven
of bij elkaar
en te redden wat er te redden valt

techniek en de mens toont dan zijn kanten
en wij hier zien dat er een aantal zijn
die niet gedeeld kunnen worden
of die wij niet eens willen
niet durven delen
 
en in die eenzaamheid
wordt een hand getoond
en stilte
en wat nog erger is
beide zijn opgeheven........
 
mijn hart schreeuwt
bij al die beelden:
あきらめていない 親愛なる友人
 
 
(uitspr:Akiramete inai Shin'ainaru yūjin ) do not give up dear friends!
 
 
tekst: jeg synes 

13 opmerkingen:

  1. moeder natuur ligt flink te woelen de laatste tijd...
    dank voor uw medeleven

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Landheha.....vreselijk wat daar is gebeurd...
    en dan nog die enorme dreiging vanuit Fukushima...
    en dan hoor ik maar niets van een paar vrienden daar!!...

    dank voor je reactie,
    jeggroet

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vrienden, oei, in dat gebied? Laten we maar hopen dat ze gewoon te druk zijn met "overleven".
    Ik weet niet of dat kerngebeuren daar in het noorden zo belangrijk is. Als de hele infrastructuur aan gort is en je moet uren in de rij staan voor een paar flesjes water, lege supermarkten, dan is de rest even minder belangrijk.

    Mijn medeleven hierbij, ook jij sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is vreselijk wat er gebeurd Jeg
    Ik hoop dat je snel een positief berichtje van hen mag ontvangen.
    Alle goeds gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @landheha.....ja dat is zo en dat denk je natuurlijk ook, maar ik zou dan via via iets hebben gehoord...
    we missen nog steeds één vriend...
    een japanse vriendin mailde me o.a dat ze nog nooit eerder bang zijn geweest, want ze zijn gewend aan aardbevingen en er altijd op voorbereid, ze worden er ook op getraind (ieder jaar een oefendag)....maar het was zo anders nu, zo hevig enmet zo waanzinnig veel lawaai gepaard en het duurde zo vreselijk lang en toen die vloedgolf....en daar overheen nu de angst voor radioactieve besmetting, waar ze echt heel erg bang voor zijn..dus dat is echt wel heel belangrijk voor ze...
    het is zo ongelooflijk hoe die Japaners hun emoties weten te beheersen en niet in paniek raken, alhoewel ze nu wel degelijk meer emotie tonen dan anders, ook in hun mails...
    ik heb er waanzinnig veel respect voor, hier in het westen zou echt de hel uitbreken bij zoiets...
    je kunt er een les uit leren...ik doe dat tenminste wel, zeker daar ik toch een soort verbintenis voel met Japan door mijn dierbare Japanse vrienden.

    @Svara...ik hoop het ook, maar het is echt vreselijk...


    dank voor jullie reactie en medeleven,
    jeggroet

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi Jeg, hoop en sterkte voor jou! Oorlog ruilde beelden. Blijf toch vooral dansen, dansen op beide benen ...

    Lieve groet van Ragfijn

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Ragfijn....hoop en sterkte moeten we naar Japan zenden...wat we bij zeden doen...
    ik blijf dansen, whatever happens! dat heb ik mijn Japanse vrienden ook ooit beloofd, dus daar houd ik me aan...zeker nu!
    Eentje mist nog steeds!

    dank voor je lieve reactie,
    varm jeghils

    BeantwoordenVerwijderen
  8. geen woorden
    kijk droef voor me uit
    het prikkelt rond m'n hart

    dank voor mooie bijdrage....

    (toch woorden)

    lieve groet.....x

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Annet.....ja het is zo triest allemaal voor die mensen daar....je kunt je er niet zo goed een voorstelling van maken, maar velen zijn huis en haard en hun geliefden kwijt....verschrikkelijk..
    al mijn vrienden zijn nu veilig....gelukkig...
    nou ja veilig????....die problemen met de reactoren zijn erg onduidelijk en vaag...
    laten we het beste er maar van hopen, dat doen zij ook...maar angst is er nog steeds, volop!

    dank en jeghils

    BeantwoordenVerwijderen
  10. ik lees dat ook je ene vriend die vermist was, nu weer terecht is
    mooi...
    ze hebben daar veel te verstouwen, te veel

    BeantwoordenVerwijderen
  11. hoe gaat het nu met jou, je hebt al een tijdje
    niets van je laten horen
    geniet je ook van het mooie weer, dansend of huppelend op stoeptegel of grasspriet?


    assyke

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hej Assyke...het is echt een drama en zo stoicijns als Japaners zich meestal voordoen zijn ze helemaal niet als het er op aan komt...
    ook werd er altijd gedacht dat ze alles geweldig hebben geregeld...ook dat blijkt niet het geval....je wilt niet weten hoe een hoop mensen er nu leven, verjaagd van huis en haard en hun geliefden...Ja gelukkig, Masa is teruggevonden..
    Daar ben ik (en vele anderen) erg blij om want hij is de meest fantastische jongeman die ik ooit heb gekend, begaafd en intelligent en altijd klaar staand voor de medemens...
    Enfin, ons rest niets anders dan te steunen en te ondersteunen zo ver dat in ons vermogen ligt.

    Met mij gaat het prima...ik heb het verschrikkelijk druk, ben net even een paar dagen er uit geweest met mijn partner en uiteraard geniet ik ondertussen van de zon, de opkomende en opgroeiende en bloeiende natuur, de mooie kersenboom in de tuin die bloeit...en uiteraard dans ik gewoon verder door het leven waar ik ook ben...:))
    Het bloggen schiet er echt bij in, misschien komend weekend......


    lief dat je aan de Japanse vriend en aan mij dacht, Assyke!!!
    jeghils

    BeantwoordenVerwijderen